„Rzekł kruk: Nigdy więcej!” to fraza, którą słyszał pewnie niejeden z nas, nawet jeśli nie jest miłośnikiem poezji. Cytat pochodzi z wiersza „Kruk”, najbardziej znanego utworu pisarza Edgara Allana Poe. Dzieła tego przedstawiciela amerykańskiego romantyzmu są mroczne, melancholijne i pesymistyczne. W niemalże wszystkich wierszach pojawiają się wątki przemijania („Dzwony”), samotności, lęku i tęsknoty („Do Heleny”). Świat żywych miesza się ze światem umarłych powracających na ziemię („Annabel Lee”), co niejednokrotnie doprowadza bohatera lirycznego do szaleństwa („Ballada ślubna”). Często tematem jest też śmierć pięknej dziewczyny i wynikająca z niej żałoba („Lenora”, „Eulalie”), a także tragiczna miłość („Annabel Lee”). Poe ukazuje przewrotność ludzkiej natury („Ulalume”), w jego poezji człowiek to istota wrażliwa na piękno, emocjonalna i uczuciowa, jak również podatna na działanie podświadomości, otwarta na doświadczenia mistyczne, wierząca w upiory czy mary. Za niesamowity klimat twórczości odpowiada nie tylko piękny, poetycki język, ale też elementy grozy, fantastyczne postaci, tajemniczość i niedomówienia. To jednak poezja, w której czytelnik nie znajdzie ukojenia – po lekturze odczuwa się raczej przygnębienie i niepokój. Mimo to warto sięgnąć po tomik i zapoznać się z utworami mistrza „czarnego romantyzmu”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz